سید مهدی موشَّح - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
تأمین امام جماعت 6 +	چهارشنبه 99 مرداد 8 - 5:0 صبح
پول یا خدمات سؤال این است؛ آیا باید به امام جماعت پول پرداخت کرد؟ به عنوان دستمزد به خاطر نمازی که در مسجد می‌خواند؟ خُب این‌که نمی‌شود، پس به خاطر هزینه‌های رفت و آمد و فعالیت‌های اجتماعی. وقتی ما برای یک سِمت پول می‌دهیم چه میشود؟ بررسی کنیم: 1. اگر کم باشد، یک اعلام عمومی‌ست تا ضعیف‌ترین افرادمان به این شغل مبادرت کنند. زیرا بهترین‌ها برای درآمد بیشتر نامزد می‌شوند. آن‌هایی که دانش کمتری دارند تا در مؤسسه‌ای کار بجویند. این‌ها پیشقدم می‌شوند. 2. اگر زیاد باشد رقابت شدید می‌شود. عده زیادی هستند که می‌خواهند آن شغل را به دست آورند. در این رقابت چه کسی پیروز می‌شود؟ آن‌کسی که حاضر باشد از چیزهای بیشتری بگذرد تا آن شغل را به دست آورد. مثلاً اولی حاضر نیست جلوی مدیر تعظیم کند، باورهای دینی قویتری دارد و از عقاید خود نمی‌گذرد. دیگری اما می‌گذرد و حاضر است هر تملّقی بگوید. حتی به قیمت این‌که دروغ بگوید شاید. هر چقدر که درآمد یک شغل را بیشتر کنیم، فشار را روی افراد دیندار و معتقد افزایش داده‌ایم. زیرا حرص را در قلب انسان‌های حریص نشانه رفته‌ایم. در یک مکانیزم طبیعی، هر جا که شیرینی بیشتری باشد، مگس‌ها جمع می‌شوند. اگر دستمزد امام جماعت را بالا ببریم، دنیاپرست‌ترین افراد در این سمت مستقر خواهند شد. در یک روند خودبه‌خودی، بدون نیاز به اعمال نفوذ از طرف دشمن! چرا؟ زیرا روحانی دیندار و متقی، وقتی در دعوای سر دنیا واقع شود، کنار می‌کشد و سر به کار خویش فرو می‌برد. او سر پول دعوا نمی‌کند. این است که اگر نگوییم همیشه، به صورت اغلبی، سمت‌های دارای درآمد بالا را افراد پَست و پول‌دوست پر میکنند. 3. پس روحانیون و طلاب زاهدمان چه شدند؟! پول کم بدهیم، روحانی کم‌سواد و بی‌دست و پا امام جماعت می‌شود. زیاد بدهیم، زرنگ‌های دنیاپرست سر کار می‌آیند. پس آن دسته که اهل تقوا هستند کجا میروند؟ افراد باتقوا دنبال پول نمی‌روند. آن‌هایی که برای خدمت به اسلام وارد حوزه شده‌اند، برای گرفتن دستمزد نه دین را تبلیغ می‌کنند و نه نماز می‌خوانند. آن‌ها برای خدا این کار را می‌کنند. ولی وقتی پول می‌شود مبنای ارزش‌گذاری، عملاً این دسته از افراد را حذف کرده‌ایم. آنها دنبال اردوهای جهادی و فعالیت‌های خودجوش می‌روند و مساجدی را که اکنون محل دعوا شده است ترک می‌کنند. سؤال تکرار می‌شود؛ آیا باید به امام جماعت پول پرداخت کنیم؟ یا برای تأمین مایحتاج او، کافیست مایحتاج او را تأمین کنیم، از طریق خدماتی که به او ارائه می‌کنیم. اگر او مسکن نیاز دارد، مکانی زاهدانه در اختیار خود و خانواده‌اش. اگر برنج و روغن نیاز دارد، ماهانه در اختیارش. فرزندش باید مدرسه برود، هزینه مدرسه را ما پرداخت می‌کنیم. می‌خواهد استخر برود، کارت استفاده از خدمات رایگان. شبیه به چیزی که هم‌اکنون به بازنشستگان‌مان می‌دهیم؛ کارت منزلت. خیلی هم محترمانه‌تر است. ما تضمین می‌دهیم که حداقل زندگی عرفی را برای او تأمین کنیم و او هم تمام‌وقت در مسجد خدمت به اسلام و مردم مسلمان کند. بدون اینکه بحث و سخنی از پول در میان باشد. در یک وضعیت ایده‌آل، حتی نیازی به کارت منزلت هم نخواهد بود، مردم منطقه خودشان اقدام به تأمین نیازهای امام جماعت می‌کنند. وقتی به قصابی برود، قصاب که پول نمی‌گیرد، نانوا هم همین‌طور. تمام خدمات مورد نیاز را به رایگان دریافت خواهد کرد، وقتی که کارکردهایش مورد نیاز مردم پیرامون مسجد باشد. وقتی که یک ارتباط دوسویه با جامعه مخاطب برقرار کرده باشد، وقتی مردم بدانند گره‌های معنوی و اجتماعی و اقتصادی و خانوادگی آنها به دست امام جماعت باز می‌شود. همراهی استقلال با انحراف مسجد اگر مستقل نباشد، معتمد مردم نمی‌شود. مردم اگر مسجد را از خود ندانند، اگر حکومتی و دولتی تلقّی کنند، زحمتی برای آن نمی‌کشند. همین می‌شود که پس از انقلاب شد. همه‌مان رفتیم خانه تا دولت اسلامی همه کارهای اسلامی را به انجام برساند. توقع داشتیم مدرسه فرزندان ما را متدیّن بار آورد، دانشگاه برای‌مان مهندسین باتقوا بسازد، مسجد هم همه مردم منطقه را دین‌دار کند. کرد؟ این نمی‌شود. در صدر اسلام هم نبود. رسول خدا (ص) در تمام امور حاکمیت از مردم یاری می‌گرفت. مسجد را هم با کمک آن‌ها ساخت و با کمک آن‌ها اداره کرد. پس مسجد باید دست مردم باشد و این یعنی تصمیمات نمی‌تواند همگی از سوی حاکمیت ابلاغ شود و امر و نهی‌ها دولتی باشد. حرفی که بلافاصله می‌شنویم این است: مسجد ضرار می‌شود! آری، این درست است. ما دشمن داریم و دشمن می‌خواهد به ما ضربه بزند، از هر نقطه‌ای که بتواند. او خرج می‌کند. پس همان‌طور که می‌تواند از یک قاتل زندانی، ابوبکربغدادی بسازد، با گذاشتن چند وجب ریش و آموزش سخنوری، قطعاً اینجا هم می‌تواند. عامل تربیت می‌کند و درون مسجد مستقر. مسجد را می‌گیرد و از استقلال آن استفاده کرده، علیه نظام اسلامی سنگر می‌سازد. آیا ما می‌توانیم به خاطر اینکه فرزندمان مبادا سیگار بخرد و معتاد شود، اجازه ندهیم برای خرید شیر و ماست و پنیر به بقالی محل برود؟ این مانع رشد توانایی‌ها و بروز و ظهور استعدادهای او نمی‌شود؟ توانایی‌های انسان در آزادی رشد می‌یابد. اما آزادی چارچوب‌دار. آزادی‌ای که پیش از تخلّف سلب نمی‌شود و پس از تخلّف از مجازات اغماض نمی‌گردد. آزادی همراه با مسئولیت و پاسخگویی. طراحی ساختار اسلامی در مقابل ساختار کفر کفار یک طور سازه‌ای در نظام اجتماعی خود ساخته‌اند که نمی‌شود در آن ذوب نشد. ایرانی مسلمان به آمریکا می‌رود، می‌گویند: نماز می‌خواهی بخوان، روزه می‌خواهی بگیر، گوشت حلال می‌خواهی بخور، به هر عبادتی که می‌خواهی عمل کن، اما در جامعه ما باید با چارچوب‌های سکولار ما عمل کنی. در ناسا هم که باشد، ابزاری می‌سازد که به دستگاه کفر خدمت کند. دانشجو که باشد، پایان‌نامه که بنویسد، موضوعی به او می‌دهند، مثلاً در متالوژی، آلیاژی که فلان مقدار فشار را تحمّل کند، از محصول او زیردریایی می‌سازند که در خلیج فارس به کشور خودش حمله کند! غرب تمام رفتار انسان‌ها را کانالیزه می‌کند، با قوانین دقیقی که طراحی کرده است. انسان ارزشی رفتار غیرارزشی دارد. در مقابل ظلم ساکت می‌شود، از کمک مظلوم باز می‌ماند. ایمان را تبدیل می‌کند به امری قلبی که قدرتی برای حضور اجتماعی ندارد. [نمودار کامل] [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
شهر از فراز ِ پارک +	شنبه 99 مرداد 4 - 4:0 صبح
مسیریاب‌ها نرم‌افزارهای خوبی هستند کار راه می‌اندازند شهری را که نمی‌شناسی آشنا که نباشی با بچه‌ها بیرون بودیم گفتم نزدیک‌ترین پارک را نشان بده داد مسیر خودرو را عوض کردم چقدر بالا چقدر مرتفع و البته چقدر خلوت انگار غیر از ما کسی در پارک نبود بام تهران بود واقعاً حس می‌کردی هم‌قدّ برج میلاد شدی باران گرفت طاقی پیدا کردم و زیر آن ایستاده مرد جوانی پیش آمد رشته حقوق دفتر وکالت داشت سر بحث را باز کرد همان مسأله همیشگی ازدواج و خانواده مشکل اصلی جوانان این روزگار یاد استادی* افتادم پرسیده بودند چرا آخوندها لباسی متفاوت دارند آیا لباس شهرت نیست در حالی که می‌دانیم زمان رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) نبوده است لباس ایشان متفاوت از عامه مردم پاسخ نیکی داد: روحانی مثل مکانیک نیست ماشین خراب شود و مراجعه کنی دکّانش یا مثل طبیب بیمار برود به مطبّش مغازه ندارد که مردم هر وقت کار دارند آن‌جا بروند زیرا فقط پاسخگوی مسائل شرعی نیست کار او فقط «نظری» نیست تخصص روحانی «سبک زندگی اسلامی» است مردم همیشه و همواره و هر لحظه با او کار دارند پرسش‌های روزمره زندگی را هر جا که به دین ارتباط دارد که البته همه‌اش مرتبط با دین که دین یک سبک زندگی است که دین به همه مسائل روزمره کار دارد بپرسند یا ببینند و الگو بردارند لباس روحانیت برای این است که بفهمند این آدم متخصص این کار است رفتارش گفتارش سلوک و منش او بشود الگویی برای دین‌داری کار آخوند تبلیغ «عملی» است فلسفه لباس روحانیت این و گرنه که ما هم مثل پریست‌ها کشیش‌های مسیحی می‌شد عنداللزوم یک تکه سفید لای یقه‌مان بگذاریم و ناگهان به یک مبلّغ مذهبی تبدیل شویم اسلام این‌طور نیست الگوهایی می‌خواهد که به چشم دیده شوند بین مردم باشند با مردم زندگی کنند ولی رفتارشان منطبق بر دین با رفتار غیردینی متفاوت باشد این است که استادی** می‌فرمود: روحانی باید که چشم و قلب و زبانش روحانی باشد روحانی اگر «روحانی» باشد لباس روحانیت هم به تن داشته باشد مردم که روحانیت او را ببینند اصلاح می‌شوند جامعه طریق صلاح را در پیش می‌گیرد وقتی روحانی صالح باشد در گذشته این‌طور بوده باید آینده نیز چنین باشد! کتب الأمیر (ع): «وَ انْظُرْ إِلَى مَا اجْتَمَعَ عِنْدَکَ مِنْ مَالِ اللَّهِ، فَاصْرِفْهُ إِلَى مَنْ قِبَلَکَ مِنْ ذَوِی الْعِیَالِ وَ الْمَجَاعَةِ مُصِیباً بِهِ مَوَاضِعَ الْفَاقَةِ وَ الْخَلَّاتِ» (نهج‌البلاغه، ن67) در بیت المالى که نزد تو جمع شده دقت کن و آن را براى عیالمندان و گرسنگانى که در نزد تو هستند مصرف کن، و به فقیران و نیازمندان برسان. (ترجمه انصاریان) * استاد حسینی الهاشمی (ره) ** استاد طیّآره (ره) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
تأمین امام جماعت 5 +	چهارشنبه 99 مرداد 1 - 5:0 صبح
تجربه لائیسیزم ترکیه آتاترک هم وقتی پایتخت اسلام در عصر خود را مدرن کرد، سلطنت عثمانی، در راستای روند اسلام‌زدایی، لباس روحانیت را ممنوع کرد. این سبب شد فرهنگی خاصّ در ائمه جماعات ترکیه شکل بگیرد که همچنان باقی مانده است. ائمه جماعات در ترکیه را از روی عرقچینی که بر سر دارند می‌شود شناخت. این افراد به دلیل این‌که هیچ درآمدی از مسجد و تبرّعات ندارند، ناگزیر به مشاغل دیگر می‌پردازند. من خود ساعت‌ها با امام جماعتی سخن گفتم که رئیس یک فروشگاه در کنار یک پمپ‌بنزین بود. این پمپ بنزین نمازخانه‌ای داشت که همین فرد نماز را در پنج وقت آن‌جا امامت می‌کرد. اما هر بار، پس از نماز به سر کار خود باز می‌گشت و مدیریت فروشگاه را بر عهده می‌گرفت. ما چند ساعت درباره نحله‌های اهل سنّت صحبت کردیم و متوجه اصراری شدیم که بر نقشبندیه‌ای بودن و «ضرورت عدم قیام» داشت. روحانیت در ترکیه نه تنها از سیاست و حاکمیت دور است که حتی در انجام امور مذهبی خود نیز آزادی عمل نداشته و پیوسته در وضعیت خفا و پنهان است. نهاد مافوق؛ نظام یا حوزه مسجد یک نهاد مافوق می‌خواهد. هر سازمانی این‌طور است. نمی‌شود که دو کارفرما بر یک پروژه اعمال نفوذ کنند. حتی اگر در اوج هماهنگی هم باشند و هم‌جهتی، بالاخره کمی که سلیقه‌ها فرق کند، اختلاف سبب ناهنجاری در سازمان می‌شود. مسجد تحت کدام نهاد باید فعالیت کند؟ نظام اسلامی، درست مانند صدر اسلام و سیره پیامبر (ص) و یا مانند دوران ستم و ظلم سلاطین و طواغیت که اوج هنر فقهای عظام شیعه حفظ مساجد از طریق استقلال‌دهی به آن‌ها و تحت کنف حمایت گرفتن توسط حوزه‌های علمیه بود؟ فارغ از این‌که وضعیت خود حوزه علمیه در نظام اسلامی همچنان مبهم مانده و مثل لقمه حیا هیچکس جرأت سخن گفتن آشکار درباره آن را ندارد، مسجد نیز در همین ابهام گرفتار شده است. برخی از بزرگان حوزه از ترس احتمال سقوط نظام اسلامی در آینده، به شدت حامی استقلال حوزه هستند، تا با محو شدن یک حکومت، از بین نروند. گروه دوم هم واقع‌بین بوده و می‌دانند که در صورت سقوط این نظام خاصّ، چیزی از حوزه باقی نخواهد ماند. زیرا دشمنی که فهمیده حوزه علمیه قم می‌تواند یک چنین انقلاب قدرتمندی پدید آورد، در صورت غلبه، آنچنان حوزه را درو و هرس خواهد کرد که تا صدها سال نه تنها صدایی از آن در نیاید، بلکه مدام تملّق ستمگران غالب را کند. مانند کینه آغامحمدخان که تمام مردم شهر کرمان را نابینا کرد. مردم، روحانی را از کجا باید بخواهند، امام جماعت مسجد خود را، از نظام اسلامی یا حوزه علمیه؟ چه کسی مسئول پرداخت مخارج مسجد و دستمزد امام جماعت است؟ چه کسی حق دارد امور مسجد را بر امام جماعت تکلیف کند و دستور کار او را تعیین نماید؟ پول؛ واحد اندازه‌گیری در کاپیتالیسم تا پیش از مسلّط شدن نظام سرمایه‌محور، ارزش انسان‌ها و فعالیت‌های آنان را با میزان خدماتی که ارائه می‌کردند می‌شد تعیین کرد. اما پس از کاپیتالیزم، تمام ارزش‌ها با عددی به نام «پول رایج» معیّن می‌شود. انسانی که برای خدمات او مثلاً ده میلیون تومان پرداخت شود، مولّدتر از فردی تلقّی می‌گردد که خدماتش را یک میلیون تومان می‌خرند. در حقیقت با ظهور اقتصاد سرمایه‌داری، واحد اندازه‌گیری کالا و خدمات و توانمندی انسان‌ها و حتی ارزش‌های آنها «پول» است. وقتی معیار ارزش‌گذاری و سنجش شایستگی انسان‌ها به پول تقلیل یابد، معلّمی که حقوقش با پاکبان شهرداری مساوی است، ارزش اجتماعی چندان بالاتری از او نخواهد داشت. این سبب نارضایتی معلّمان می‌گردد و این نارضایتی پایان نخواهد یافت تا دستمزدش با پزشک برابری کند! امروزه تمام موضوعات اجتماعی با پول ارزش‌گذاری می‌شود. حتی مسجد و امام جماعت مسجد. اصلاً الگوی مصرف شده معیاری برای شناختن توانایی افراد. در چنین جامعه‌ای، جامعه سرمایه‌محور، البته که امام جماعت تحقیر می‌شود، زیرا او در محیط اجتماعی خود ناتوان از پرداخت هزینه‌هایی‌ست که تمام همسایه‌های مسجد قادر به آن‌اند. در این شرایط، امام جماعت به جای اینکه الگوی سبک زندگی محیط مسجد شود، موضوع ترحّم هیئت امنا و نمازگزاران خواهد بود. آنها در خفا کیسه می‌گردانند تا برای رفع مشکلات روحانی پول جمع کنند. این تأثیر کلان اجتماعی وقتی قوّت می‌یابد که درآمد امام جماعت به صورتی مشخص و معیّن از سوی نهادهای فرادست پرداخت می‌گردد. او تبدیل به یک فرد حقوق‌بگیر و کارمند می‌شود که طبیعتاً به خاطر داشتن حقوقی بسیار کمتر از پاکبان، نمی‌تواند انتظار داشته باشد مورد احترام باشد. او خود نیز از گرفتن این دستمزد احساس تحقیر می‌کند. ما با پرداخت ماهانه، ائمه جماعات را به حقوق‌بگیرانی دولتی تبدیل کرده‌ایم که به صورتی وظیفه‌گرا، باید تکلیف مشخص‌شده‌ای را انجام دهند و دستمزدی برای آن دریافت نمایند. نظام اقتصادی سرمایه‌داری تمام انگیزه‌های عالی و متعالیِ معنوی روحانیون را می‌کُشد. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
صنعت ِ ایرانی یخچال +	شنبه 99 تیر 28 - 9:0 صبح
اصلاً نمی‌دانستم باور هم نمی‌کردم خیلی برای خود من جالب بود قبل‌تر از خودم پرسیده بودم چرا یخچال را «یخ چال» نامیده‌اند؟! چرا «یخ کمد» نیست؟! آن روز فهمیدیم وقتی به موزه علوم و فناوری رفتیم فروردین پارسال مردم ایران یخ داشتند در گذشته در همه طول سال وقتی که یخچال و فریزر نبود با سامانه‌ای که خود اختراع کرده بودند آقایی که مسئول این قسمت از موزه بود این‌طور توضیح داد: دیواری بلند و طولانی می‌ساختند پشت آن حوضی کم عمق طوری که آفتاب نخورد آب که پر می‌کردند شب‌ها یخ می‌زد دوباره آب می‌ریختند باز یخ می‌زد لایه‌لایه یخ می‌شد روزها هم آفتاب نمی‌توانست آب کند زمستان را پر می‌کردند از یخ چاله بزرگی را که برای ذخیره ساخته بودند روی چاله گنبدی مرتفع اجازه ندهد گرما نفوذ کند لای یخ‌ها کاه تا به هم نچسبند تمام تابستان یخ داشتند یخچال‌هایی که ایرانی‌ها در تمام شهرها می‌ساختند یخ‌ها را می‌فروختند و مردم استفاده می‌کردند روزی که فناوری‌های غربی نیامده بود هنوز یعنی همین محله «یخچال قاضی» قم هم چنین سابقه‌ای دارد روزی حتماً یخچال بزرگی در آن‌جا نصب بوده به همان سبکی که همه جای ایران بوده خیلی شگفت‌آور بعد هم همین نام را به «کمدهای سرد کن» خارجی نسبت دادند شد یخچال‌های امروزی! موزه فوق‌العاده آموزنده‌ای بود حقیقتاً جالب بچه‌ها که ساعات خوشی را گذراندند مدتی که گام به گام موزه را می‌دیدند موزه ایران باستان و دوران اسلامی را هم دیدیم کمتر مورد استقبال قرار گرفت شاید هنوز سن کودکانم برای درک ارزش اشیاء این موزه‌ها کافی نبود بیشتر خودم برایشان توضیح دادم از انسان‌هایی که بودند و دیگر نیستند فقط آثارشان ما هم امروز هستیم و قطعاً روزی نخواهیم بود چه آثاری از ما برای آن روز باقی خواهد بود؟! کتب علی بن أبی‌طالب (ع): «فَإِنَّ الْمَرْءَ لَیَفْرَحُ بِالشَّیْءِ الَّذِی لَمْ یَکُنْ لِیَفُوتَهُ، وَ یَحْزَنُ عَلَى الشَّیْءِ الَّذِی لَمْ یَکُنْ لِیُصِیبَهُ» (نهج‌البلاغه، ن66) آدمى از رسیدن به چیزى که از او فوت نمى شد خوشحال مى گردد، و از فوت چیزى که نصیب او نمى گشت اندوهناک مى شود (این خوشحالى و اندوه بیجاست). (ترجمه انصاریان) [روزی انسان از پیش مقدّر شده است!] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
تأمین امام جماعت 4 +	چهارشنبه 99 تیر 25 - 5:0 صبح
تجربه سکولاریزم پاپاسی در کاتولیسیزم خوب است به سراغ تجربیات موفق و ناموفق برویم. مذهب کاتولیک یکی از قدیمی‌ترین مکاتبی‌ست که تشکیلاتی مدرن و سازمان‌یافته را توانسته بر اداره نظام روحانیت خود حاکم نماید. این نظام که طراح آن یکی از اسقف‌های کلیسا در صدها سال پیش بوده است، بر این فرض استوار است که اسقف کلیسای رُم اسقف تمام اسقف‌های دنیاست که به او پاپ یا مختصر شده «پدر» گفته میشود. پاپ به حسب ضرورت برخی از روحانیون کلیسا را برای اداره امور تشکیلاتی انتخاب می‌کند که به آنها کاردینال میگویند. کاردینال‌ها لباسی سرخ بر تن می‌کنند که نشانه فداکاری برای پاپ تا لحظه مرگ است. نظام پاپی از کشیش شروع می‌شود. کشیش را بهتر است همانطور که خودشان می‌گویند پریست یا واعظ خطاب کنیم. واعظ‌ها متناظر با مبلّغین خود ما، یا بهتر بگوییم، ائمه جماعات هستند. با چند تفاوت مختصر؛ 1. هر واعظ قطعاً و لزوماً یک کلیسای مشخص دارد که از ابتدا برای همان کلیسا کشیش می‌شود. 2. هر واعظ لزوماً باید قسم‌های سه‌گانه را ادا نماید؛ پیمان پاکدامنی، پیمان فقر و پیمان اطاعت. مجرّد بماند و هرگز ازدواج نکند، زاهدانه زندگی کند و قناعت داشته باشد، مطیع سلسله‌مراتب کلیسا باشد و تعبّد محض نسبت به پاپ. 3. هر واعظ انحصاراً توسط یک اسقف منسوب می‌گردد. کشیش قبلاً سمیناریست بوده، یعنی طلبه‌ای که درس خوانده و روزی قبول کرده پیمان‌ها را ادا کرده و کشیش یک کلیسا شود. اما اگر پیمان‌ها را نپذیرد، می‌تواند شمّاس (دیکان) یا خادم کلیسا باشد. او حق وعظ و خطابه ندارد، ولی در کارهای کلیسا به واعظ کمک می‌کند. هر کشیش اگر تحصیلات خود را ادامه دهد و به پایان راه علمی برسد، بدل به اسقف می‌شود. اسقف چیزی متناظر با مجتهد در حوزه ماست. هر اسقف نیز لزوماً در یک کلیسا مستقر است. اسقف شهر بزرگی که کلیساهای شهرهای کوچک را زیر نظر داشته باشد اسقف اعظم نامیده می‌شود. او مستقیم زیر نظر پاپ عمل می‌کند. هر کاردینال می‌تواند یک کشیش یا یک اسقف و یا حتی یک شمّاس بوده باشد که توسط پاپ انتخاب شده است. در نمودار ذیل می‌توانید این تشکیلات را ببینید: یکی از مهمترین قوت‌های این تشکیلات، پیوستگی کشیش-کلیسا است. فرض کنید هر شخصی که به لباس روحانیت در می‌آید، در حوزه‌های علمیه خود ما، موظف باشیم و بدانیم خود را که در همان مسجدی ملبّس شود که قرار است باقی عمر خود را به وعظ و خطابه و امامت جماعت بپردازد. اما خطرناکترین نقطه ضعف این تشکیلات سکولار بودن آن است. تشکیلاتی که مستقل از تشکیلات حاکمیت ایتالیاست. تنها ارتباطی که با حاکمیت دارد بودجه سالانه‌ایست که از دولت دریافت می‌کند. این ارتباط کم، عملاً دست کلیسا را از زندگی مردم دور کرده و نوعی دوگانگی رفتاری-اعتقادی در دینداران پدید آورده است. به نحوی که با ورود هفته‌ای یکبار به کلیسا، احکام شرعی را مراعات می‌کنند و تا پای خود را بیرون می‌گذارند، از هیچ گناهی ابا ندارند. کلیسا هیچ موضع تندی نسبت به ظلم و ستم نمی‌تواند بگیرد و آنقدر مستقل است که به طور کلّی از صحنه سیاست خارج گشته و در صحنه عبادات فردی اسیر مانده. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
کارت بازی خودرو +	سه شنبه 99 تیر 24 - 6:51 عصر
ما بازی کارت ماشین ساختیم این این‌جا هم می‌فروشیم: صفحه معرفی کارت بازی خودروی پویا هر سال همین برای سرگرم شدن بچه‌ها یکی دو تا بازی ساخته‌ایم معمولاً تابستان‌ها یک‌بار «ویچی» را ساختیم مدتی مورد علاقه پیوسته بازی می‌کردند یک‌بار بازی «خانواده» همراه با «تک» که البته ترجمه فارسی از همان بازی «اونو»ست و اولی ترجمه «عقوبةالکذّاب» «پازل شش‌گوش» با آن خطوط رنگی زیبایش بیشتر مورد علاقه خودم و کمتر بچه‌ها حتی گاهی توپ ساختیم «توپ پارچه‌ای» با محتوایی نرم و انعطاف‌پذیر یا «اسکیت» خود بچه‌ها تولید کردند یک‌بار «شطرنجی سه‌نفره» که سه‌تایی با هم بازی کنند لازم نباشد همیشه یکی‌شان بیرون انتظار بکشد بازی «هشیار و بیدار» کارت بازی «جمع اعداد» و از همه بیشتر در تمام این سال‌ها «محاکمه» بازی کردند این بازی را از همه بیشتر دوست داشتند ولی در میان همه این‌ها یک بازی نظیر نداشت ساخت خودمان ابداع خودمان نوآورانه بود کارت بازی «گوشی همراه» و امسال این تابستان یک طرح جدید کارت‌های بازی ماشین دیگر در بازار نیست خودرو وقتی کودک بودیم بود زیاد هم اما سال‌هاست تولید نمی‌شود هر چه هست شده عتیقه گران به فروش می‌رسد خودروهایش هم قدیمی اطلاعاتی مربوط به چهل سال پیش کارت خودرو ساختیم با بچه‌ها این‌بار اما خیلی وسیع‌تر با خودروهایی بیشتر با اطلاعاتی تازه‌تر آخرین فناوری‌های تولید خودرو در جهان «بچه‌ها میاید چاپش کنیم؟!» شگفت‌زده شده بودند باورشان نمی‌شد مگر می‌شود؟ مگر ما هم می‌توانیم تولید انبوه کنیم؟! سال «جهش تولید» به نظرم رسید خوب است ما هم یک محصولی اضافه کرده باشیم به بازاری که نیاز به تولید بیشتر دارد فهرست خودروها را از ویکی‌پدیا گرفتم فهرستی از پرفروش‌ترین‌های تاریخ خودرو و بعد هر چه خودرو در ایران می‌شناختیم اضافه کردیم ایرانی و غیر ایرانی آن‌هایی که هر روز در خیابان می‌بینیم بچه‌ها هم کمک کردند در شناسایی خودروهایی پرتردّد شد 165 عدد خودرو اول در یک فرم 100 در 70 سانتی‌متر چیدم دو تا شد بعد دنبال چاپخانه نشانی چاپخانه‌ها را از سایت وزارت ارشاد یافتم به چهارتایشان سر زدیم نزدیک‌ترین‌شان به خودمان قیمت‌ها مختلف بود از همه ارزان‌تر را پیدا کردیم بزرگ بود در دستگاهش جا نمی‌شد گفت کوچکش کن فقط 50 در 70 شد پنج فرم هر کدام چهار تا زینگ خیلی زیاد می‌شد با هم مشورت کردیم تقسیمش کنیم به پنج دسته کارت یک زینگ هم برای پشت کار تک‌رنگ سیدمرتضی نقاش خانه ماست لوگو را او طراحی کرد لوگوی پشت کار را آن‌چه پشت تمام کارت‌های بازی ماشین دیده می‌شود فرم اول را دادیم چاپخانه تولید کرد سلفون براق زد برش داد رفتیم بالاسر چاپ با بچه‌ها دستگاه‌ها را با شگفتی نگاه می‌کردند حالا ما «ناظر چاپ» بودیم باید کیفیت خروجی را تأیید می‌کردیم تجربه درخشانی بود مانند یک اردوی بازدید شادی در چهره‌شان موج می‌زد هنوز هم کارت‌ها را که آوردیم خانه مشغول شدند دسته‌بندی و بسته‌بندی 35 عدد کارت در هر بسته قیمت را هم کف قرار دادیم خیلی ارزان‌تر از هر کارت بازی که می‌شود خریداری کرد سری اول را گذاشتیم برای فروش در همین چند روز «بچه‌ها اگر سری اول فروش رفت، بعد سری دوم را چاپ می‌کنیم» موافقت کردند صبر کنیم تا هزینه‌اش در بیاید هزینه سری دوم از فروش سری اول هر سری پشت سر هم اگر بازار کشش داشت همه پنج سری کارت را چاپ می‌کنیم! ما هم تولیدکننده شدیم به همین سادگی شریک و سهیم با کمک بچه‌ها یک خط تولید کوچک در خانه با کمترین هزینه ممکن گذاشتیم در این سایت‌ برای فروش: حالا هر کسی به راحتی می‌تواند بخرد و ما برایش ارسال می‌کنیم در حقیقت بچه‌ها بسته‌بندی و ارسال خواهند کرد به سراسر ایران اسلامی سیدمرتضی: «خارج از ایران هم می‌توانند بخرند؟! روی اینترنت است دیگر!» - ایده خوبی‌ست به خارج هم صادر کنیم البته ایرانی‌های مقیم خارج چون کارت‌های ما که به زبان فارسی‌ست به زبان‌های دیگر که نیست إن‌شاءالله در مراحل بعدی باید ببینیم راه‌حل‌هایش چیست بالاخره باید ارز پرداخت کنند و ما هم باید به خارج پست کنیم این تبادل آسان نیست ابتدا مشکلات آن را باید ارزیابی کنیم توقع کودکان اصلاً کم نیست چرا توقع ما باشد؟! قال أمین الرسول (ع): «کُنْ سَمْحاً وَ لَا تَکُنْ مُبَذِّراً، وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَکُنْ مُقَتِّراً» (نهج‌البلاغه، ح33) بخشنده باش نه بیش از حدّ، اندازه نگاه دار نه در حدّ سختگیرى. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
یادبود صنایع مفقوده +	شنبه 99 تیر 21 - 6:0 صبح
خیابان را کلاً بسته‌اند شده پیاده‌رو یک مجسمه اما بدجور توجهم را جلب کرد اخیراً که رفته بودیم خیلی تلخ است وقتی به نابودی صنعت می‌اندیشیم آن‌چه بود و دیگر نیست قرار نیست باشد یعنی بازار کهنه که قدم می‌زدم بیست سال پیش شاید دکان‌های عجیبی می‌دیدم یکی پنبه‌ها را با دست از غلتک‌هایی رد می‌کرد دانه می‌گرفت دیگری پارچه می‌بافت با دستگاه چوبی بزرگی که از سقف آویزان بود صنایعی که رفته‌اند دیگر یافت نمی‌شوند لحاف‌دوزهایی با کمان‌هایی شگفت چاقوتیزکن‌هایی با چهارپایه‌هایی پدال‌دار گاری‌هایی که نان خشک را با نمک عوض می‌کردند گاهی هم با سبد همه‌شان رفتند و دیگر نیستند دنیا بالکل رفتنی‌ست ماندنی نیست تمام اجزای آن کم‌کم تأسف ندارد اندوه شایسته نیست صنعت‌هایی که تبدیل به هنر می‌شوند می‌شوند صنایع دستی دیگر کاربرد ندارند یعنی فقط جنبه تزئینی گذشته تأسف ندارد ما همه درگذریم ما هم می‌گذریم روزی می‌آید که گذشته می‌شویم مهم توشه است پس از گذشتن چه با خود می‌بریم. کتب ابوتراب (روحی فداه): «وَ مِنَ الْفَسَادِ إِضَاعَةُ الزَّادِ وَ مَفْسَدَةُ الْمَعَادِ» (نهج‌البلاغه، ن31) از نمونه هاى تباهى، نابود کردن زاد و توشه آخرت است. (ترجمه دشتی) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
تأمین امام جماعت 3 +	چهارشنبه 99 تیر 18 - 5:0 صبح
نارضایتی مردم نتیجه ریزش کارکردهای روحانیت و تسلّط حاکمیت بر امور مساجد یک چیز بود؛ مردم را از امام جماعت دور کرد، امام جماعتی که دیگر کار خاصّی در جامعه جز اقامه نماز نداشت. از طرف دیگر احساس نیاز معنوی هنگامی که با تکیه بر مسجد بر طرف نشد، جامعه مؤمنین را نسبت به عملکرد مساجد و ائمه جماعات ناراضی نمود. نارضایتی امام جماعت امام جماعتی که می‌دید اگر در بطن حوزه علمیه می‌ماند و شهریه‌اش را دریافت می‌کرد و سالی چند بار سفر تبلیغی می‌رفت، هم عزّت و احترام بیشتری داشت و هم امکان کسب درآمد بیشتر، زحمت کمتری نیز متحمّل می‌شد، از درگیری ساختاری با سایر نهادهای قدرت در مسجد؛ هیئت امنا و بسیج فرسوده شده و احساس نارضایتی می‌کند. نارضایتی حاکمیت حکومت اسلامی متوجه هست که مساجد نقش مهمی در ترویج و استقرار فرهنگ دینی و معنوی دارند و تعلّق مردم به نظام اسلامی را افزایش می‌دهند. هنگامی که عملکرد ضعیف مساجد را می‌بیند، از روحانیت و نهادهای مدیریت مسجد ناراضی می‌گردد، گمان می‌کند کوتاهی از ائمه جماعات است که دل به کار نمی‌دهند و تلاش نمی‌کنند. نارضایتی حوزه حوزه علمیه نیز پیوسته ناراضی‌ست. می‌بیند طلبه‌ها در قم رحل اقامت افکنده و خارج نمی‌شوند و آن‌هایی که می‌روند، گاهی بنیه‌های علمی نداشته و مردم را به اشتباه می‌اندازند. پیوسته نارضایتی خود را نسبت به اداره مساجد و خالی بودن آن‌ها و نداشتن امام جماعت اعلام می‌دارد، اما راه‌حل مشخصی ارائه نمی‌کند. آینده این چهار گروه بایستی به رضایت برسند. ما مدلی برای تکامل مسجد می‌خواهیم که بتواند رضایت تمام طرف‌های مرتبط را تأمین کند. این مسجدی خواهد بود که در آینده با آن مواجه می‌شویم، اگر به درستی طراحی کرده و با دقّت اجرا نماییم. تمرکزگرایی یا استقلال اولین مسأله‌ای که با آن مواجه هستیم این است؛ آیا مسجد باید مانند صدر اسلام پایگاه رسمی حاکمیت اسلامی باشد و یا مانند دوره‌های سلطه طواغیت و خلفای جور، مستقل از حاکمیت و به صورت پارتیزانی و مخفی عمل کند؟ اولین ایرادی که به مسجدداری متمرکز وارد است، فاصله گرفتن مردم از آن است. مسجدی که دیگری تأسیس کرده، دیگری امام جماعت را تعیین کرده، دیگری برای آن تصمیم می‌گیرد، مردم با آن کاری ندارند. زیرا اصلاً ارتباطی با آن برقرار نمی‌کنند، چون مسئولیتی در اداره آن ندارند. دومین ایراد بحث انحراف در حاکمیت است. این پرسشی‌ست که همیشه روبه‌روی بزرگان هست؛ اگر حاکمیت از مسیر اسلام راستین خارج شد و در مسیر انحرافی گام برداشت، با در اختیار داشتن تمرکز مساجد، چطور می‌توان از اسلام دفاع کرد؟ مثال هم همیشه شیوه اداره نظام روحانیت در اهل سنّت است. وابستگی روحانیت عامه به حکّام دلیلی شناخته می‌شود برای آسیب‌هایی که فقه عامه در طول ادوار تاریخ دیده است و ضعف‌هایی که در مقابل ظلم سلاطین از خود نشان داده و سکوت‌هایی که پایان ندارند. اتوریته پرداخت‌کننده آنچه در میانه تمرکز و استقلال قابل اغماض و چشم‌پوشی نیست، قدرت اعمال نفوذ در سمت تأمین‌کننده مالی مسجد و امام جماعت است. مادامی‌که مردم هزینه‌های مسجد را پرداخت می‌کنند، تصمیم‌گیرنده هم خواهند بود. نفوذ خواهند داشت و طبعاً به نسبت تأثیر مالی، تأثیر اراده هم خواهند گذاشت. این نگرانی طبیعتاً برای نظام اسلامی همواره بوده، اینکه مانع پیدایش مسجد ضرار گردد. مغرضین و منافقینی که با پول‌های سیاه و مشکوک هزینه‌های مسجدی را تأمین کنند و سپس اراده‌های خصمانه و ضداسلامی و ضدانقلابی خود را حاکم نمایند. پس نظام اسلامی صلاح جامعه را در این می‌بیند که هزینه‌های امام جماعت و مسجد را خود متقبّل شود و از درآمدهای عمومی پرداخت کند، تا نفوذ خود در مسجد را از دست ندهد. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
چلوخانه +	شنبه 99 تیر 14 - 8:0 صبح
نشستن داریم تا نشستن خوردن تا خوردن روی صندلی یک‌جور روی تخت طوری دیگر زمین تا آسمان فرق می‌کند حالی که به انسان می‌دهد یکی دو بار امتحان کردیم حال بچه‌ها متفاوت بود بیشتر دوست داشتند چرا؟! این را هر کسی می‌تواند حدس بزند منشأ این حسّ متفاوت در چیست؟! سنّت ِ ما فرهنگ ماست مال ِ خود ماست مال ِ یوروپ* و ینگه دنیا** که نیست هویّت ما وقتی قاطی می‌شود صندلی‌نشینی می‌شود سبک غذا خوردن ما نمی‌گویم بد ولی متفاوت بودنش را که نمی‌شود انکار کرد می‌شود؟! حتی کودکان هم این تفاوت را درک می‌کنند. کتب إبن عمّ رسول الله (ع): «فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ الدُّنْیَا لِمَا بَعْدَهَا» (نهج‌البلاغه، ن55) خداوند سبحان دنیا را براى جهان بعد از آن (سراى آخرت) قرار داده. (ترجمه مکارم) * اروپا ** آمریکا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: ضرر واقعی در بورس - یازده منهای یازده - جنگ ناگزیر - فونت علائم دعایی ترکیب با فونت فارسی -
تأمین امام جماعت 2 +	چهارشنبه 99 تیر 11 - 5:0 صبح
امور مساجد نظام اسلامی نیز در مواجهه با کثرت منابع تصمیم‌گیرنده درباره مساجد، ناگزیر نهادی انقلابی تأسیس کرد تا مسئولیت اداره مساجد را بر عهده بگیرد. به این ترتیب حکومت رأساً امام جماعت را نصب می‌کند و طبیعتاً امور مالی آن را نیز بر عهده می‌گیرد. این یک بازگشت به نهاد مسجد در صدر اسلام بود، زمانی که مسجد بخشی از حاکمیت و مرکزی برای انجام امور اجرایی نظام به حساب می‌آمد. ریزش کارکردها اگر چه حکومتی شدن مسجد یک بازگشت طلایی به نظام تماماً اسلامی‌ست، مشابه آنچه در بدو تأسیس از سوی رسول اکرم (ص) صورت می‌پذیرفت، اما کاهش کارکردهای مسجد، این دوره طلایی را با شکستی بزرگ مواجه نمود. روحانیت ادامه دهنده راه نبوّت، در طول تاریخ وظایفی را که انبیاء و امامان بر عهده داشتند به انجام می‌رسانید. مسجد نیز پایگاه روحانی، بخشی از سازمان اسلامی. روحانی هر محل و منطقه‌ای از یک سو در راه تبلیغ دین و احکام آن گام بر می‌داشت و از سوی دیگر برای رفع نیازهای روزمره مردم تلاش می‌نمود. کارکردهایی که می‌شود در فهرست ذیل احصاء کرد: 1. ترویج باورهای شیعی در جامعه اسلامی با اتکاء بر سنّت‌های اسلامی و رفتارهای دینی 1/1. تبلیغ و ترویج ارزش‌های اسلامی 1/2. استمرار رفتاری و عملی بر شئون اخلاق اسلامی و سنت نبوی(ص) و سیره اهل بیت(ع) 1/3. برگزاری مراسمات مذهبی؛ ماه مبارک رمضان، محرم، اعیاد و شهادات 1/4. هزینه وجوهات شرعی در مسیر توسعه اماکن مذهبی؛ مساجد، تکایا، مدارس علمیه و… 2. رفع مشکلات دنیوی و روزمره مردم مبتنی بر اعتماد عمومی و اموال در اختیار فقیه 2/1. قضاوت عادلانه در اختلاف‌های روزمره مردم 2/2. اجرا و ثبت صیغه‌های عقود و ایقاعات شرعی؛ ازدواج، طلاق، بیع، اجاره، مضاربه و شهادت بر آن‌ها 2/3. ثبت و شهادت بر وصایا، ولادات، وفات، وکالت در امور شرعی، کفالت و ضمانت 2/4. پیشنمازی صلوات یومیه، امامت جماعات 2/5. برعهده گرفتن امور اموات؛ نظارت بر تکفین و تدفین و قیام برای صلوة میت و اجرای وصایا 2/6. نظارت بر ذبح شرعی حیوانات و همراهی در عقیقه، نذر، اطعام و… 2/7. پادرمیانی برای خواستگاری و ازدواج و رفع اختلافات زوجین و ممانعت از بروز طلاق 2/8. هزینه کردن آبرو و شفاعت مردم نزد حکام و خلفا برای تأدیه حقوق ضعفا 2/9. هزینه وجوهات شرعی و اموال در اختیار فقیه در توسعه رفاه اجتماعی؛ بیمارستان‌ها، مدارس و… 2/10. توزیع اموال موضوعه میان فقرا، مساکین، ابناءالسبیل و نیازمندان و همچنین برای تألیف قلوب 2/11. تعبیر خواب، استخاره، مشاوره و راهنمایی‌های مربوط به سبک زندگی اما این کارکردها چند دهه پیش ناگهان متوقف شد، خیلی از آنها. رضاخان برای آنکه بتواند ارتشی مقتدر و در اختیار انگلیس بسازد، نظام سنتی سربازگیری را ملغی کرد و به جای اینکه گروهی هر ساله بروند و از قبایل به نسبت جمعیت سرباز جوان مطالبه نمایند، مستقیم اقدام به ثبت مشخصات نفوس مردم نمود، تا افراد در سن مشمولیت را به سادگی شناسایی کند. تا پیش از اقدام رضاخان به تأسیس سازمان ثبت احوال، موالید و متوفّیات را روحانیون ثبت میکردند. امور ازدواج و طلاق را نیز رأساً بر عهده داشتند. انحصار وراثت، تقسیم ارث، عمل به وصیت و حتی ثبت قولنامه و معاملات زمین و مسکن و وقف را ائمه جماعات به انجام می‌رساندند. مردم نیز به جهت این امور طبیعتاً به مسجد مراجعه می‌کردند. انقلاب اسلامی نیز بدون توجه به ماهیت نهادهای رضاخانی، همان رویه را ادامه داد و تدریجاً تقریباً تمامی کارکردهای نهاد روحانیت را از آن گرفت. نتیجه این شد که رابطه مردم با امام جماعت کم شده است امروزه و منحصر در نمازهای یومیه و برخی مناسبت‌های مذهبی سالانه. تشکیلات حوزه اتفاق مثبتی که در پیشرفت هر نهادی نقش بسزایی دارد اصلاح تشکیلات است. حوزه علمیه قم در سال‌های پیش از انقلاب سازماندهی و تشکیلات قابل ملاحظه‌ای نداشت. اما با پیروزی انقلاب اسلامی و اقبال جوانان به تحصیل در حوزه، جمعیت فراوانی که در درس‌ها حاضر میشدند ایجاب کرد تا تشکیلات به روز شود و مقتدر. این اتفاق افتاد و حوزه سازماندهی شد، اما تشکیلاتی که برای این منظور طراحی شد، ناظر به «نهاد روحانیت» نبود. بلکه بدون ملاحظه ارکان نظام روحانیت؛ مرجعیّت، تبلیغ، زیّ روحانی، خدمت به مردم و مساجد، صرفاً نظام آموزشی را هدف قرار داد و آن را شبیه بهترین الگویی که در برابر چشم خود می‌دید سازمان داد؛ دانشگاه! تشکیلات حوزه آموزش‌محور طراحی شد و طبیعتاً کارکردهای دیگر روحانیت را پای آموزش متون ذبح کرد. [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 26 27 28 29 30 >> >

یکشنبه 04 تیر 15

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر روحانیت بازی خواص فاصله طبقاتی دشمن فیلم ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید